Condoomdiploma

Er hebben er inmiddels heel wat op de koelkast gehangen.
Één van de eerste was een veterstrikdiploma.
Zowel met de juf op school als thuis met een niet-zo-geduldige mama werd er dagenlang gepriegeld met die twee touwtjes.
Knoopje, lusje, eromheen, erdoorheen en aantrekken.
Glunderend kwamen ze uiteindelijk met het gewenste diploma thuis. Hoera, een eerste diploma op de koelkast!
Dat ik daarna nog jarenlang veters moest blijven strikken, omdat die dingen nooit blijven zitten, nam ik op de koop toe.

‘Hoera ik ken alle letters’ diploma’s werden door twee van onze kinderen behaald. De andere twee hadden pech, want als je dyslectisch bent en DCD hebt ligt dat felbegeerde papiertje nou eenmaal niet binnen handbereik. Ik geloof niet dat ze het gemist hebben.
Eén van die twee kwam overigens wel met een oorkonde ‘Winnaar van de voorleeswedstrijd’ thuis. Als je niet zo snel leest is goed oefenen en een beetje toneelspelen blijkbaar ook garantie tot succes.

Het behalen van de felbegeerde diploma’s waarvoor je eerst jaren naar een veel te warm zwembad moet zeulen met huilende kinderen die je vervolgens in een badpak moet hijsen, leveren me nog nachtmerries op. De dag dat nummer 4 haar zwemdiploma had, kreeg ik mijn leven terug.
Een diploma is van levensbelang, maar je moet er als ouder wel wat voor over hebben.

Een jaarlijks terugkomend diploma dat een paar weken op de koelkast mag prijken is het Pietendiploma.
Een beetje rennen, springen, door een schoorsteen kruipen en pepernoten naar het hoofd van de juf gooien, levert een diploma op waar alle vier mijn kinderen nooit raad mee hebben geweten.

De komende jaren liggen er schooldiploma’s en rijbewijzen in het verschiet. Een leuk vooruitzicht, drie van onze meiden gaan richting volwassenheid en nummer 4 wordt ook echt al een hele dame.

Vandaag vertelde één van mijn dochters aan tafel dat ze 50 minuten les had gehad over het omdoen van een condoom. Op zich hartstikke goed dat ze daar op school aandacht aan besteden, al hoop ik dat ze in die 50 minuten ook vooral aandacht hebben besteed aan de ‘randvoorwaarden’ en niet alleen hebben geoefend.
Terwijl ik daar nog over nadacht, zei ze iets waarvan ik dacht dat ik het niet goed verstond.
‘Ik heb ook een diploma gekregen. Een condoomdiploma.’
Terwijl wij nog hard lachten om haar grapje, gooide zij haar schooltas op de kop en kwam met een papiertje terug.

Het was geen grapje!

Ergens op deze school heeft een docent de waarde van een diploma tot nul weten te reduceren.
Als je je al ongemakkelijk voelde als kind bij een Pietendiploma, hoe moet je je dan voelen als zestienjarige bij het ontvangen van dit diploma?
Ik zie de docent voor me, formeel iedereen een hand gevend.
‘Gefeliciteerd, wel blijven oefenen hoor. Ga je nog door voor het prikpildiploma? Ik wens je veel succes met je verdere carrière, dit kun je toch maar mooi op je cv zetten. Dit pakt niemand je meer af!’
Ook de kinderen die het niet voor elkaar kregen, hadden een diploma ontvangen.
‘Anders was het zielig.’

Ik weet niet of ik dit nou een dieptepunt van het onderwijs moet vinden, of het vooral als hoogtepunt moet zien 
Bijzonder en grappig is het wel!
Weer een diploma voor op de koelkast!