Dag 13 – Onverwachte steun

Soms komt steun van een onverwachte kant:
iemand die je niet goed kent, een toevallige ontmoeting, of een klein gebaar.
Deze momenten kunnen oplichten als stille herinneringen aan verbondenheid.

 

Bedenk wanneer jij onverwachte steun hebt ervaren.
Hoe zag dat moment eruit?

 

Schrijfopdracht:
Schrijf over een onverwacht moment van steun dat je raakte.
Begin met: "Ik had het niet verwacht, maar toen…"


Soms zijn het juist de onverwachte handen die je even optillen.

Tot morgen!

Schrijftips voor alle dagen

Het mooie: voor deze workshop hoef je niet te kunnen schrijven! Bekijk de tips maar eens en je zult het zien.

Laat het oordeel los.

Je schrijft niet om perfect te formuleren, maar om ruimte te maken voor wat er in je leeft. Spelling, grammatica of stijl doen er nu niet toe.

Schrijf voor jezelf

Je tekst hoeft door niemand gelezen te worden. Jij bent je eigen belangrijkste lezer.

Stop niet te snel

Soms komt het echte gevoel pas na de eerste paar zinnen. Blijf nog even doorschrijven, ook als je denkt dat je klaar bent.

Laat emoties komen en gaan

Als er tranen, boosheid of opluchting opkomen tijdens het schrijven, laat het er zijn. Stop niet omdat het ongemakkelijk voelt.

Schrijf zonder plan

Begin gewoon. Je hoeft niet te weten waar je verhaal eindigt — het proces mag je verrassen.

Neem pauzes wanneer nodig

Als het te zwaar voelt, leg je pen neer of sluit je laptop. Ga even wandelen, adem diep, drink iets warms.

Herlees later, niet direct

Soms is het beter om afstand te nemen en pas een dag of week later terug te kijken naar wat je hebt opgeschreven.

Sta jezelf herhaling toe

In rouw keren dezelfde gedachten en gevoelens vaak terug. Dat is geen teken dat je vastzit, maar dat iets belangrijk is voor je.

Gebruik zintuigen

Beschrijf geuren, geluiden, kleuren en aanrakingen. Dit kan je helpen herinneringen en gevoelens dieper te beleven.

Laat los wat nu niet gezegd kan worden

Sommige woorden vinden pas later hun weg. Je hoeft vandaag niet alles te vangen in taal.