Afgelopen week las ik de reacties onder een bericht over de open dag van het AZC. En eerlijk?
Het raakte me diep.
Woorden als ‘profiteurs’, ‘stoned rondhangen’, ‘vakantie’ en vooral dat ene woord: gelukszoekers.
Dat woord snijdt door me heen. Want zeg nou eerlijk: zoeken we niet allemaal naar geluk?
Naar een veilig thuis, naar gezondheid, naar een toekomst voor onze kinderen?
Sinds wanneer is dat iets om iemand op te veroordelen?
Ik denk aan de man in mijn klas.
Zijn vader is ernstig ziek en iedere keer dat hij belt, vraagt die vader: ‘Wanneer kom je, mijn zoon?’ Zeer waarschijnlijk zal mijn cursist zijn vader nooit meer zien, want ‘vakantie’ naar zijn geboorteland is geen optie. Dat zal hij niet overleven.
Is dat een gelukszoeker?
Ik denk aan de man die al drie jaar wacht op zijn vrouw en kinderen. Drie jaar zonder hen, drie jaar hoop en wanhoop. Hij is alleen gekomen, juist om hen de gevaarlijke en lange reis te besparen.
Hij huilde dikke tranen in mijn les toen hij me een foto liet zien van zijn zoon in het ziekenhuis, in elkaar geslagen door een straatbende.
Is dat een zwakkeling?
En ondertussen lees ik dat ze ‘alles krijgen.’
Een bed in een gedeelde kamer, een kleine toelage, eindeloos wachten.
Alles krijgen? Noem je dát geluk?
Wat mij opvalt: mensen grijpen graag elk negatief nieuws over asielzoekers aan om hun vooroordelen te bevestigen. Ja, er zijn incidenten. Ernstige ook.
Zoals in elke groep zitten er rotte appels. Maar laten we eerlijk zijn: er zijn ook heel veel mooie, gezonde, kleurige appels.
Alleen hoor je die verhalen zelden in het nieuws.
Het maakt me boos. Boos omdat dit geen discussie is over beleid of cijfers, maar over mensen.
Mensen die alles verloren hebben, die wachten, hopen, proberen opnieuw te beginnen.
Soms zeggen mensen tegen mij: ‘Joh, bemoei je er niet mee, het maakt je alleen maar verdrietig.’
Maar wat als iedereen dat doet?
Wat blijft er dan over?
Ik weiger te zwijgen.
Want stilte is precies wat haat en onbegrip nodig hebben om groter te worden.
Dus schrijf ik dit. Met verdriet, met boosheid.
Omdat ik blijf hopen dat er mensen zijn die voorbij de vooroordelen willen kijken.
Ga naar die open dag.
Kijk mensen in de ogen.
Luister.
En vertel me daarna alsjeblieft nog eens of dit gelukzoekers en profiteurs zijn.
Reactie plaatsen
Reacties